Με τον όρο «οξύ κοιλιακό άλγος» θεωρούμε κάθε πόνο που εντοπίζεται στην κοιλιά και αναγκάζει τον πάσχοντα να ζητήσει επείγουσα ιατρική βοήθεια. Οι όροι «οξύς κοιλιακός πόνος» και «οξεία κοιλία» δεν είναι ταυτόσημοι. Η «οξεία κοιλία» αναφέρεται σε νοσήματα που απαιτούν συνήθως χειρουργική θεραπευτική αντιμετώπιση. Οι τύποι του οξέος κοιλιακού άλγους διακρίνονται σε σπλαχνικό, σωματικό ή τοιχωματικό και αντανακλαστικό ανάλογα με την προέλευση και τον παθοφυσιολογικό μηχανισμό. Ο ασθενής με κοιλιακό άλγος συνήθως αναγκάζεται να ζητήσει ιατρική βοήθεια το πρώτο εικοσιτετράωρο από την έναρξη των συμπτωμάτων. Η πλειονότητα των ασθενών αυτών εξετάζονται από τον οικογενειακό ιατρό, ενώ άλλοι καταφεύγουν στο τμήμα επειγόντων περιστατικών Νοσοκομείου που εφημερεύει.

Το θωρακικό άλγος είναι δυσφορία ή πόνος που αισθάνεστε σε οποιοδήποτε σημείο στο πρόσθιο τμήμα του σώματος από το λαιμό έως την κοιλιά. Οποιοδήποτε όργανο ή ιστός στο θώρακα μπορεί να αποτελεί πηγή πόνου, περιλαμβανομένου της καρδιάς, των πνευμόνων, του οισοφάγου, των μυών, των πλευρών, των τενόντων ή των νεύρων. Ο πόνος μπορεί επίσης να αντανακλά στο θώρακα από το λαιμό, την κοιλιά και την πλάτη. Επίμονος ή οξύς θωρακικός πόνος, μπορεί να οφείλεται σε στεφανιαία νόσο ή σε πνευμονική εμβολή και γι΄ αυτό θα πρέπει χωρίς χρονοτριβή να καλέσετε γιατρό ή να μεταφερθείτε σε νοσοκομείο- ιδιαίτερα εάν είστε άνδρας άνω των 40 χρονών ή γυναίκα άνω των 50.

Δύσπνοια είναι το δυσάρεστο συναίσθημα που περιγράφει ο άρρωστος ότι δεν του "φτάνει ο αέρας" που αναπνέει. Φυσιολογικά συμβαίνει στην έντονη άσκηση. Μπορεί να ξεκινήσει αιφνίδια (οξεία δύσπνοια) ή μπορεί να έχει βαθμιαία εγκατάσταση (εβδομάδες ή και μήνες), χρόνια δύσπνοια. Η δύσπνοια είναι ένα από τα συνηθισμένα συμπτώματα που σχετίζεται με ορισμένα είδη καρδιακών παθήσεων αλλά μπορεί να έχει και άλλες αιτίες ή παράγοντες όπως π.χ. το σωματικό βάρος και η εγκυμοσύνη. Η δύσπνοια και η στηθάγχη πολλές φορές εμφανίζονται συγχρόνως. Η δύσπνοια μπορεί επίσης να είναι συνέπεια πνευμονικής ασθένειας.

Η Ημικρανία είναι μια χρόνια διαταραχή που χαρακτηρίζεται από επαναλαμβανόμενες μέτριες έως έντονες κεφαλαλγίες, συχνά σε συνδυασμό με μια σειρά από συμπτώματα του αυτόνομου νευρικού συστήματος. Η λέξη προέρχεται από την ελληνική γλώσσα και σημαίνει "πόνος στη μία πλευρά του κεφαλιού". Είναι σύνθετη λέξη, που αποτελείται από τα συνθετικά "ημί" ("μισός") και κρανίο. Συνήθως η κεφαλαλγία είναι μονομερής (επηρεάζοντας το μισό μέρος του κεφαλιού) και παλλόμενη (δηλαδή ο πόνος αυξομειώνεται σε ένταση), ενώ διαρκεί από 2 έως 72 ώρες. Τα συσχετιζόμενα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν ναυτία, έμετο, φωτοφοβία (αυξημένη ευαισθησία στο φως), φωνοφοβία (αυξημένη ευαισθησία στον ήχο) και πόνο ο οποίος γενικά επιδεινώνεται με τη σωματική δραστηριότητα. Έως και το ένα τρίτο των ανθρώπων με ημικρανία αντιλαμβάνονται μια αύρα: μια παροδική οπτική, αισθητική, λεκτική, ή κινητική διαταραχή που σηματοδοτεί ότι ο πονοκέφαλος θα επέλθει σύντομα.

Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μεταβολική ασθένεια η οποία χαρακτηρίζεται από αύξηση της συγκέντρωσης του σακχάρου στο αίμα (υπεργλυκαιμία) και διαταραχή του μεταβολισμού της γλυκόζης, είτε ως αποτέλεσμα ελαττωμένης έκκρισης ινσουλίνης είτε λόγω ελάττωσης της ευαισθησίας των κυττάρων του σώματος στην ινσουλίνη. Οι κύριοι τύποι σακχαρώδους διαβήτη είναι ο διαβήτης τύπου 1, ο διαβήτης τύπου 2 και ο διαβήτης της κύησης. Ο σακχαρώδης διαβήτης έχει χρόνια πορεία και μπορεί να προκαλέσει μια σειρά σοβαρών επιπλοκών όπως καρδιαγγειακή νόσο, χρόνια νεφρική ανεπάρκεια, βλάβες του αμφιβληστροειδούς, βλάβες των νεύρων, στυτική δυσλειτουργία κ.ά. Πρωτεύοντα ρόλο στη θεραπεία του σακχαρώδους διαβήτη παίζει η χορήγηση ινσουλίνης.

Η αρτηριακή πίεση είναι η πίεση που ασκεί το αίμα στις αρτηρίες. Αυτή δεν είναι σταθερή κατά τη διάρκεια του 24ώρου αλλά εξαρτάται από τις δραστηριότητες του ατόμου. Έτσι, κατά τη σωματική άσκηση, τη συγκίνηση και το στρες η πίεση αυξάνεται, ενώ, αντιθέτως, κατά την ανάπαυση και το βαθύ ύπνο ελαττώνεται. Αρτηριακή υπέρταση ονομάζεται η σταθερή αύξηση της αρτηριακής πίεσης πάνω από 140mmHg για τη συστολική αρτηριακή πίεση, δηλαδή την κοινώς λεγόμενη «μεγάλη» πίεση και πάνω από 90mmHg για τη διαστολική αρτηριακή πίεση, δηλαδή την κοινώς λεγόμενη «μικρή» πίεση. Η αρτηριακή υπέρταση διακρίνεται στην πρωτοπαθή ή ιδιοπαθή μορφή και στη δευτεροπαθή. Το αίτιο που προκαλεί την πρωτοπαθή μορφή υπέρτασης δεν είναι σαφώς καθορισμένο. Η δευτεροπαθής μορφή υπέρτασης προκαλείται και οφείλεται σε κάποιο άλλο νόσημα, συνεπώς, εάν αυτό θεραπευτεί, υποχωρεί συνήθως και η υπέρταση.

Η στεφανιαία καρδιακή νόσος, ή απλά στεφανιαία νόσος, προκαλείται όταν οι αθηρωματικές πλάκες πληρώνουν, δηλαδή γεμίζουν, στον αυλό των αιμοφόρων αγγείων της καρδιάς, τα οποία ονομάζονται στεφανιαίες αρτηρίες, και εμποδίζουν τη ροή του αίματος στην καρδιά. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη μειωμένη παροχή οξυγόνου και θρεπτικών ουσιών στους ιστούς της καρδιάς. Η ελάττωση της παροχής οξυγόνου στο μυοκάρδιο αποτελεί κλινικά τη στηθάγχη. Οι αθηρωματικές πλάκες σχηματίζονται από εναποθέσεις λίπους στο τοίχωμα των αρτηριών λόγω κυκλοφορίας στο αίμα υπερβολικών ποσοτήτων λιπών. Η σταδιακή αυτή συσσώρευση, που ονομάζεται αρτηριοσκλήρυνση, προκαλεί στένωση ή απόφραξη των αγγείων.

Η χρόνια καρδιακή ανεπάρκεια είναι μια χρόνια πάθηση στην οποία ο καρδιακός μυς εξασθενεί και δεν μπορεί να αντλεί φυσιολογικά το αίμα. Αν και ενδέχεται να είναι απειλητική για τη ζωή, μπορείτε να ελέγχετε τα συμπτώματα, να αποφεύγετε τις μη αναγκαίες επισκέψεις στο νοσοκομείο και να ζείτε μια πιο μακροχρόνια, υγιέστερη ζωή αναλαμβάνοντας τον έλεγχο της πάθησής σας και ενεργώντας σε συνεργασία με την ομάδα υγειονομικής σας περίθαλψης. Τα συνήθη συμπτώματα της χρόνιας καρδιακής ανεπάρκειας περιλαμβάνουν δύσπνοια, κόπωση, αύξηση βάρους και πρήξιμο των αστραγάλων ή/και της κοιλιάς. Είναι σημαντικό να μιλήσετε στο γιατρό σας ή στη νοσοκόμα καρδιακής ανεπάρκειας σχετικά με οποιαδήποτε νέα ή επιδεινωμένα συμπτώματα.

Το αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο (stroke) συμβαίνει όταν η ροή του αίματος στον εγκέφαλο, ελαττώνεται σημαντικά ή διακόπτεται απότομα. Αν αυτό συμβαίνει λόγω αιμορραγίας, πρόκειται για αιμορραγικό εγκεφαλικό επεισόδιο (hemorrhagic stroke) ή όπως αλλιώς λέγεται εγκεφαλική αιμορραγία (cerebral hemorrhage). Αν πάλι αυτό οφείλεται σε απόφραξη ενός αγγείου, το επεισόδιο ονομάζεται ισχαιμικό (ischemic stroke). Το αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο είναι σχετικά συχνή και σοβαρή νόσος, με συνέπειες για την ποιότητα της ζωής αλλά και την ίδια τη ζωή. Η αντιμετώπιση του καλό είναι να γίνεται σε οργανωμένο Νοσοκομείο, με δυνατότητα για απεικονιστικές εξετάσεις (αξονική ή μαγνητική τομογραφία, αγγειογραφία), μονάδα εντατικής θεραπείας, νευροχειρουργό κ.ο.κ. Αν ελέγξει κανείς τους παράγοντες κινδύνου όπως αρτηριακή υπέρταση, κάπνισμα και υψηλή χοληστερόλη, ελαττώνει σημαντικά την πιθανότητα να πάθει ένα αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο.

Η χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ) είναι πάθηση που χαρακτηρίζεται από στένωση των αεραγωγών η οποία όμως δεν είναι πλήρως αναστρέψιμη με τη χρήση βρογχοδιασταλτικών φαρμάκων. Όπως φανερώνει και το όνομά της είναι χρόνια πάθηση κατά κανόνα προοδευτικά εξελισσόμενη στη διάρκεια αρκετών ετών, ιδιαίτερα εάν ο πάσχων εξακολουθεί να εκτίθεται στον εισπνεόμενο βλαπτικό παράγοντα. Αποτελεί την τέταρτη αιτία θανάτου στον πλανήτη, όμως μπορεί να ελεγχθεί πλήρως με τη διακοπή του καπνίσματος.

To άσθμα είναι μια κοινή χρόνια φλεγμονώδης πάθηση των αεραγωγών που χαρακτηρίζεται από διάφορα επαναλαμβανόμενα συμπτώματα, μεταβλητή στένωση των αεραγωγών και βρογχόσπασμο. Στα συνήθη συμπτώματα περιλαμβάνονται: συριγμός, βήχας, αίσθημα σύσφιξης στο θώρακα και δύσπνοια. Εικάζεται ότι το άσθμα προκαλείται από ένα συνδυασμό γενετικών και περιβαλλοντικών παραγόντων. Η διάγνωσή του βασίζεται συνήθως στο χαρακτήρα των συμπτωμάτων, την απόκριση του ασθενή στη θεραπεία με την πάροδο του χρόνου και τα αποτελέσματα της σπιρομέτρησης. Η κλινική ταξινόμηση γίνεται σύμφωνα με τη συχνότητα των συμπτωμάτων, το βίαια εκπνεόμενο όγκο αέρα σε ένα δευτερόλεπτο (σπιρομέτρηση) και τη μέγιστη εκπνευστική ταχύτητα ροής.Το άσθμα ταξινομείται, επίσης, και σε ατοπικό (εξωγενές) ή μη ατοπικό (ενδογενές).

Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν συνειδητοποιούν τον κίνδυνο που διατρέχουν να προσβληθούν από την νόσο Alzheimer ή συνοδές διαταραχές που οδηγούν στην άνοια. Η άνοια είναι μία κατάσταση και όχι συγκεκριμένη πάθηση. Υπάρχουν διαφορετικές νόσοι που οδηγούν σε αυτήν. Η συνηθέστερη είναι η νόσος Alzheimer. Υπάρχει η πεποίθηση ότι οι μεγάλοι άνθρωποι είναι φυσιολογικό να ξεχνάνε και ότι αυτό είναι μία φυσική εξέλιξη του γήρατος. Αυτό στην πραγματικότητα είναι μύθος. Η αλήθεια είναι ότι όσο περνάνε τα χρόνια μαθαίνουμε καινούργιες πληροφορίες δυσκολότερα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ξεχνάμε. Αν συμβαίνει κάτι τέτοιο αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να μας απασχολήσει και να το διερευνήσουμε περαιτέρω.

Η γαστροοισοφαγική παλινδρομική νόσος (ΓΟΠΝ) είναι παθολογική κατάσταση κατά την οποία το όξινο γαστρικό περιεχόμενο αντί να συνεχίσει τη φυσιολογική του ροή από το στόμαχο προς το λεπτό έντερο για την ολοκλήρωση της πέψης, επιστρέφει (παλινδρομεί) στον οισοφάγο. Συνέπεια αυτού είναι η πρόκληση συμπτωμάτων, όπως o οπισθοστερνικός καύσος (αίσθημα "καούρας" που ανεβαίνει από το στόμαχο προς το λαιμό), ερυγές (ρεψίματα) και αναγωγές. Κάποιο από αυτά τα συμπτώματα θα αναγκάσει τον ασθενή να επισκεφθεί τον γιατρό.

Με τον γενικό όρο ουρολοίμωξη εννοούμε την ύπαρξη βακτηρίων στα ούρα του ασθενούς. Η μεγάλη πλειονότητα των ουρολοιμώξεων και στα δύο φύλα είναι αποτέλεσμα της αυξήσεως του αριθμού των μικροβίων που αποικίζουν το έξω στόμιο της ουρήθρας και της εγκαταστάσεως τους στην κύστη. Έτσι εξηγείται η μεγαλύτερη συχνότητα ουρολοιμώξεων στις γυναίκες. Από τους μηχανισμούς άμυνας του οργανισμού εκείνος που έχει τη μεγαλύτερη σημασία είναι η ικανότητα της πλήρης κένωσης του ουροποιητικού. Η ύπαρξη αποφράξεως σε οποιοδήποτε σημείο του ουροποιητικού και από οποιοδήποτε λόγο (λιθίαση, υπερτροφία του προστάτη, στενώματα ουρήθρας) είναι ο κύριος λόγος ατελούς κενώσεως του ουροποιητικού που αποτελεί και το σπουδαιότερο προδιαθεσικό λόγο.

Η Οστεοαρθρίτιδα (ΟΑ), επίσης γνωστή ως εκφυλιστική αρθρίτιδα ή εκφυλιστική νόσος των αρθρώσεων είναι μια ομάδα μηχανικών ανωμαλιών που συνεπάγονται υποβάθμιση της αρθρώσεως, συμπεριλαμβανομένων του αρθρικού χόνδρου και υποχόνδριου οστού. Τα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν πόνο στις αρθρώσεις, ευαισθησία, δυσκαμψία, κλείδωμα, και μερικές φορές μία διάχυση υγρού στην περιοχή της άρθρωσης. Μια ποικιλία αιτιών-κληρονομικά, αναπτυξιακά, μεταβολικά και μηχανικά- μπορεί να κινήσουν τις διαδικασίες που οδηγούν σε απώλεια του χόνδρου. Όταν οι επιφάνειες των οστών είναι λιγότερο καλά προστατευμένες από χόνδρους, τα οστά είναι δυνατόν να εκτεθούν και να καταστραφούν. Ως αποτέλεσμα της μειωμένης κίνησης λόγω πόνου, οι περιφερειακοί μύες μπορεί να ατροφήσουν και οι σύνδεσμοι μπορεί να γίνουν πιο χαλαροί.

Ο σύγχρονος τρόπος ζωής αποτελεί την αιτία για την οποία όλο και περισσότεροι άνθρωποι υποφέρουν από διαταραχές του ύπνου. Εξαιτίας της έλλειψης χρόνου και της έλλειψης χαλάρωσης, συχνά, οι άνθρωποι δεν απολαμβάνουν τον ύπνο που απαιτείται για την αναζωογόνησή τους. Η έκκριση ορμονών στρες αποσυντονίζει τον φυσιολογικό ρυθμό του ύπνου. Ένα στα τρία άτομα υποφέρει σήμερα από προβλήματα ύπνου με αποτέλεσμα να αισθάνεται ιδιαίτερα νευρικό και κουρασμένο.

Στην καθημερινή ζωή με τον όρο κατάθλιψη εννοούμε μια κατάσταση θλίψης και μελαγχολίας, αυτό συνήθως είναι παροδικό και μάλλον οφείλεται σε κάτι σχετικά ασήμαντο και επουσιώδες. Η κατάθλιψη διαφέρει από την Κλινική Κατάθλιψη η οποία χαρακτηρίζεται από συμπτώματα που διαρκούν πάνω από δύο εβδομάδες και είναι τόσο σοβαρά ώστε να επεμβαίνουν στην καθημερινότητα ενός ατόμου. Στην ψυχιατρική ο όρος κατάθλιψη μπορεί επίσης να έχει αυτή τη σημασία αλλά συνήθως αναφέρεται σε μία ψυχική ασθένεια και ειδικά όταν δεν έχει φτάσει σε επίπεδο υψηλής σοβαρότητας ώστε να χορηγηθεί αυτή η διάγνωση. Όταν κάποιος έχει κατάθλιψη συνήθως περιγράφει τον εαυτό του ως λυπημένο, απεγνωσμένο, αποθαρρυμένο και απογοητευμένο.

Κατάκλιση χαρακτηρίζεται η κυτταρική νέκρωση μιας περιοχής του σώματος που προκαλείται από διακοπή της μικροκυκλοφορίας στους ιστούς αυτής της περιοχής. Η κατάκλιση είναι μια εντοπισμένη καταστροφή περιοχής του δέρματος και υποκείμενων ιστών που αναπτύσσεται σαν αποτέλεσμα της παρατεταμένης ισχαιμίας των ιστών λόγω πίεσης του δέρματος. Αυτό συμβαίνει σε κατακεκλιμένους ασθενείς που τοποθετούνται στην ίδια θέση για πολύ χρόνο. Τα έλκη σχηματίζονται συνήθως στα προεξέχοντα μέρη του σώματος όπως είναι οι πτέρνες, η ιερά χώρα, οι αγκώνες, η ωμοπλάτη, το ινίο, τα σφυρά, ο μείζων τροχαντήρας, οι πλευρές, το ακρώμιο, τα αυτιά, τα δάκτυλα, τα γόνατα, τα γεννητικά όργανα στους άνδρες, το στήθος στις γυναίκες, τα ζυγωματικά, το πηγούνι, ανάλογα με τη θέση στην οποία τοποθετείται ο ασθενής.